ون گوگ امروزه یکی از مشهورترین نقاشان پست امپرسیونیست شناخته می شود. اگرچه در طول زندگیش خیلی قدرش را نمی دانستند.

ونسان ون گوگ در 30 مارس 1853 در زندرت Zundert در جنوب هلند متولد شد. او پسر یک چوپان بود. در سال 1869 اولین شغلش را که کار در یک شرکت بین المللی خرید و فروش آثار هنری بود  به دست آورد. او شروع به نامه نگاری برای برادر کوچک ترش تئو کرد. ارتباطی که برای بقیه عمر ون گوگ هم ادامه یافت.

شغل ون گوگ او را به لندن و پاریس کشاند. اما او به کارش علاقه مند نبود و آن را در سال 1876 رها کرد و مدتی در انگلستان معلم شد. سپس به طور عمیقی به مسیحیت علاقه مند شد و به کار وعظ در یک جامعه معدنی در جنوب بلژیک پرداخت.

در سال 1880 در سن 27 سالگی تصمیم گرفت که هنرمند شود. او به اطراف می رفت و خودش یاد می گرفت که طراحی و نقاشی کند و تئو هم به او از نظر مالی کمک می کرد. در سال 1886 ون گوگ در پاریس به تئو ملحق شد و با هنرمندان زیادی شامل دگا، تولوز لوترک، پیسارو و گوگن ملاقات کرد و با آنها دوست شد.

سبک کار او به شدت تحت تأثیر امپرسیونیسم قرار گرفت و روشن تر و درخشان تر شد. او در این دوره تعداد زیادی پرتره از خودش کشید. در سال 1888 ون گوگ به سوی پروونس Provence در جنوب فرانسه حرکت کرد. جایی که سری کارهای مشهورش به نام گل های آفتابگردان را نقاشی کرد. او از گوگن دعوت کرد تا به او ملحق شود اما آنها خیلی زود شروع به نزاع با همدیگر کردند و یک شب ون گوگ، گوگن را با یک تیغ صورت تراشی تهدید کرد. بعد به خاطر اندوه زیاد از این کارش تکه ای از گوشش را برید. این اولین علامت جدی مشکلات سلامت روانش بود که ون گوگ بقیه عمر از آن رنج برد. او مدتی را در بیمارستان های روانی سپری کرد و وضع روانیش بین دوره های سکون، افسردگی و تمرکز باورنکردنی روی فعالیت هنری در نوسان بود.

کار او انعکاسی از رنگ های تند و نور قوی محیط اطرافش در خارج از شهر بود. در 27 جولای سال 1890 او دوباره دچار افسردگی شد و به خودش تیر زد. ون گوگ دو روز بعد از دنیا رفت. برای دیدن یکی از آثار مشهور او به نام شب پرستاره