با شروع سال تحصیلی جدید، پدیده نواختن زنگ مدارس از سوی مسوولان به بهانه های مختلف باب شده است.
    نواختن زنگ آغاز سال تحصیلی امسال پای بسیاری از مسوولان را از وزیر آموزش و پرورش و معاون اول رئیس جمهور گرفته تا شهردار و وزیر کشور و روسای مناطق و شهرستان ها و... به مدارس باز کرد تا با این کار نمادین شروع سال تحصیلی را اعلام کنند.

    با این که تازه در هفته سوم سال تحصیلی قرار داریم این زنگ بارها به بهانه های مختلف نواخته شده است.
    زنگ امنیت با حضور فعال فرماندهان نیروی انتظامی برای اولین بار در مدارس کشور نواخته شد. در این مراسم دانش آموزان صف کشیدند تا شاهد اجرای امنیت و تاکید فرماندهان ناجا بر آن باشند. یک هفته بعد باز هم زنگ نمادین پیوند نواخته شد و باز هم دانش آموزان صف کشیدند تا مسوولان با این زنگ نمادین بر پیوند میان اولیا و مربیان تاکید کنند. بتازگی اعلام شده است که بزودی زنگ تربیت بدنی هم در مدارس نواخته می شود تا اگر خدا بخواهد مسوولان بر این مقوله مهم هم تاکید کنند. گویا امسال، سالی است که قرار است تاکید مسوولان (آن هم در مدارس) گره از همه مشکلات نظام آموزش و پرورش باز کند.
    هدف از نواختن زنگ نمادین در مدارس چیست؟ در طول 3 هفته 4 مراسم نمادین می تواند بیان کننده وجود نارسایی های اجرایی در مدارس باشد. زنگ نمادین یعنی شروع یک اقدام مهم، یعنی آغاز و اجرای یک برنامه و عملیاتی شدن سیاست های در راه مانده یا شاید زنگ نمادین مدارس یعنی این که «مردم از این پس، در مقوله امنیت، پیوند اولیا و مربیان و تربیت بدنی، ضعف های موجود را نخواهند دید؛ در حالی که بعید به نظر می رسد با وجود کاستی های نظام آموزش و پرورش، بتوان به مرحله مطلوب رسید.
    زنگ های نمادین پشت سر هم نواخته می شود، اما هنوز بحث ارتباط انجمن اولیا و مربیان با والدین، بی توجهی به درس تربیت بدنی و ناامنی دانش آموزان در مسیر مدرسه یا سرویس های نامطمئن مدارس در جای خود باقی است.از سوی دیگر، چرا مسوولان این روزها اصرار دارند که این زنگ در مدارس نواخته شود؛ آن هم در برابر دیدگان کودکان و نوجوانانی که از کم و کیف برنامه ها بی اطلاعند و ناخودآگاه با کف زدن های مکرر، صحبت های مسوولان را تایید می کنند. در حالی که این زنگ باید در نهادهای اجرایی و قانونگذار نواخته شود، آن هم نه برای تاکید و تایید و کف زدن و هورا کشیدن بلکه اعلام خطری باشد برای هشدار به مسوولان و مجریان برای نادیده گرفتن برخی مسوولیت ها.
    بنابراین قبل از زنگ زدن و بعد هم فراموش کردن، چاره ای لازم است، چون اگر برنامه ها اجرا شود، تبعات مفید آن خود را عیان می کند و نیازی به زنگ نمادین ندارد، از سوی دیگر اگر اجرای امنیت، برنامه های پیوند و تربیت بدنی باید مورد توجه قرار گیرد، زنگ زدن کافی نیست، پس لطفا بی جهت زنگ نزنید، برنامه ها را اجرا کنید