هر کلاس یک درس
بهتر است به جای آنکه یک کلاس درس را به گروهی از دانش آموزان اختصاص دهند و تمام درس ها را در آن کلاس تدریس کنند، هر کلاس را به یک درس اختصاص دهند و دانش آموزان در زنگ های مختلف بین این کلاس ها در حرکت باشند. همان طور که گفتیم، کلاس ادبیات

فارسی باید با کلاس ریاضی متفاوت باشد، چه از نوع تزئینات دیوارها و پوسترهای آموزشی چسبانده شده و چه از نوع چیدمان نیمکت ها.
در هر کلاس فضای بسیار زیادی به نیمکت های دانش آموزان اختصاص دارد. اما نحوه چیدمان نیمکت ها می تواند فقط به صورت سنتی آن یعنی ردیفی نباشد. هر نوع چیدمان مزیت های خاص خود را دارد و برای درس خاصی مناسب است.
چیدن نیمکت ها به صورت ردیفی از ویژگی های اساسی یک کلاس معلم محور است. در این کلاس همه دانش آموزان رو به معلم نشسته اند و معلم می تواند بر همه بچه ها نظارت کرده و آنها را به خوبی کنترل کند. این نوع چیدمان برای درس هایی که معلم از تخته بسیار زیاد استفاده می کند مفید است. هرچند در این روش دانش آموزان چندان فعال نیستند و فقط معلم بشدت فعال و مشغول تفهیم مطالب درسی به دانش آموزان است. یکی دیگر از معایب این نوع چیدمان محدود کردن دانش آموزان به کار انفرادی است. در این نوع کلاس ها که «صحبت کردن با بغل دستی» به طور کل ممنوع است، معلم باید به تنهایی اشکالات درسی تمام دانش آموزان را برطرف کند و البته دانش آموزان زیادی بیشتر وقت خود را به «در انتظار کمک معلم بودن» هدر می دهند.
برای آنکه در کلاس هایی با این نوع چیدمان دانش آموزان فعال تر باشند معلم می تواند در زمان هایی خاص از بچه ها بخواهد که در گروه های دوتایی (با بغل دستی) یا چهارتایی (با بچه های میز جلو یا پشت) کار کنند. به عنوان مثال تمرین ها را حل کنند که در این صورت میزان اشتیاق و موفقیت دانش آموزان نیز بیشتر می شود.
? چیدمان U شکل
برای درس هایی که پایه و اساس آنها بحث های کلاسی است، بهترین چیدمان به صورت U شکل است. در این حالت همه دانش آموزان مانند افرادی هستند که در روش چیدمان ردیفی در ردیف اول می نشستند. در این روش دانش آموزان با همدیگر و با معلم ارتباط چشمی دارند و همین مسئله موجب می شود تا بتوانند اطلاعات و ایده های خود را با سایرین به اشتراک بگذارند. اگر تعداد دانش آموزان زیاد باشد و چیدمان به شکل U شکل امکان پذیر نباشد می توان صندلی ها را به شکل چندین نیم دایره یا دایره چید، البته بهتر است در روزهای مختلف بچه ها در دایره های متفاوتی بنشینند تا فقط محدود به ارتباط با گروهی خاص نشوند.
در کلاس هایی که پایه و اساس آن کار در گروه های کوچک یا بزرگ است بهتر است به جای استفاده از نیمکت های مستطیل شکل از میزهای گرد استفاده شود و دور آن ها چهار یا پنج صندلی چید. در این روش که حس همکاری را در دانش آموزان تقویت می کند باید دانش آموزان با سطح توانایی متفاوت را در گروه ها قرار داد تا دانش آموزان قوی تر به ضعیف ترها کمک کنند تا آن ها هم درس را خوب یاد بگیرند. در این روش که از پتانسیل های دانش آموزان بیشترین استفاده را می توان کرد وظیفه «رفع اشکال» فقط به عهده معلم نیست. از طرف دیگر زمانی که دانش آموزان کارگروهی انجام می دهند شور و شوق آن ها به یادگیری بیشتر خواهد شد.