تغافل یعنی ما به چیزی آگاهی داشته باشیم اما به دیگران طوری وانمود کنیم که آن چیز را نمی دانیم و از آن اطلاعی نداریم .گاهی تغافل در برابر خطاها و لغزشهای دیگران سلاح موثری می تواند باشد که ما جهت حفظ آبرو عظمت و ابهت خود و دیگران، خود را به تغافل بزنیم، گویا که دیگران خطاهایی را انجام داده اند اما ما آنها را نمی دانیم.

ازعلی(ع) روایت شده که فرموده است: از لغزش های مردم تغافل کن کارت ستوده می گردد.

 البته تغافل در برابر لغزشها یی صورت می گیرد که کوچک و قابل اغماض باشد و امید به اصلاح گناهکار می رود. اما در برابر هر عمل ناشایستی نمی شود تغافل کرد. بلکه ضرورت را ایجاب میکند که ما نسبت به آن عکس العمل نشان داده و جلوی خطا کار را بگیریم.

تغافـل در راستای پوشانیدن عیوب و حفظ آبرو دیگران است. چیزی که مکتب اسلام بر آن تاکید نموده است همچنین از آنجا که حفظ یکپارچگی روحی و شخصیت کودک امر مهمی برای ما است لذا با این وسیله ما می توانیم از درهم شکستن شخصیت آنها جلوگیری کنیم به این امید که کودک ما به راه مستقیم هدایت شود و بزرگی روح آن محفوظ بماند.

از رسول اکرم (ص) روایت شده که فرمود: نیمی ار فرد با ایمان تغافل است.