مقدمه
راز و رمز بقای انسانیتِ انسان و سعادت و جاودانگی او در هر دو عالم عبودیت و بندگی خداوند متعال است و سرآمد عبودیت و بندگی نماز می باشد، نمازی که شرط اصلی ورود به بهشت برای بهشتیان، و ترک آن شرط ورود به جهنم و در زمره کافران قرار گرفتن است. نماز آنقدر مهم است که قبولی تمام اعمال حسنه و خیر بستگی به قبولی آن دارد وانسان تارک الصلاة هیچ یک از اعماش مورد قبول واقع نمی شود.
طبق همین احادیث است که بزرگان فرموده اند: چون شرط قبولی همه اعمال بستگی به قبولی نماز دارد و از آنجایی که نماز عمود دین است با دستیابی به اسرار نماز، راه رسیدن به اسرار سایر عبادات هموار می شود.
آیت الله جوادی عاملی، اولین و مهمترین مرحله سیر و سلوک به سوی پروردگار متعال را نماز و مراقبت و مواظبت نسبت به اوقات آن و تحصیل خضوع و خشوع و حضور قلب میدانند و آیت الله العظمی بهجت در این باره چنین می فرمایند: اگر بدانیم اصلاح امور انسان به اصلاح عبادت و در رأس آنها نماز است که به واسطه خضوع و خشوع وآن هم به اعراض و دوری کردن از لغو محقق میشود کار تمام است.
نماز یکی از اعمال مهمی است که خداوند متعال آن را در تمام ادیان و دورانها واجب کرده به طوری هرکس آن را ترک کند هیچ تفاوتی با یک کافر ندارد، حتی از آن هم نجس تر و پست تر است.
به همین دلیل من اولین مطلب این وبلاگ را نماز قرار دادم زیرا این عمل محبوب ترین عمل نزد پروردگار است و هر کس در این دنیا سعادت مند و آخرت به خیر شده به خاطر انس با نماز بوده است.
امیدوارم که شما از خواندن این مطالب بیشترین استفاده را ببرید و چیزهایی که تاکنون در مورد نماز نمی دانسته اید بدانید و در انجام این فریضه ی الهی بیشتر تلاش کنید.

حضرت علی (ع) و سفارش به نماز
  امیرالمؤمنین علی (ع) همواره یارانش و نزدیکانش را سفارش می کرد که: مردم! نسبت به اقامه و خواندن نماز متعهد باشدی و به آن اهمیت بدهید، آن را حفظ کنید و مراقبت نسبت به نماز داشته باشید، زیاد نماز بخوانید و با نماز خود را به خدا نزدیک کنید.
  آیا پاسخ جهنمیان را نشنیده اید، هنگامی که از آنها میپرسند: چرا شما جهنمی شدید و به دوزخ رفتید؟ می گویند: ما از نمازگزاران نبودیم.
  همانا نماز، گناهان را چون برگ های پاییزی فرو می ریزد، و غل و زنجیر گناهان را از گردن می گشاید.
  انسانهای مؤمنی که حق نماز و اهمیت آن را شناختند و به آن پی بردند زرق و برق دنیا و زیور دنیا آنها را از نماز بازشان نمی دارد و روشنایی پشمشان یعنی اموال و فرزندان آنها را غافل از نماز نمی کند و مانع نمازشان نمی شود.
  رسول خدا (ص) خود را در نماز خواندن به زحمت می انداخت، پی در پی خانواده خود را به نماز فرمان میداد و خود نیز در انجام نماز شکیبا بود.(I)
________________________
(I نهج البلاغه، خطبه 199

برای دیدن ادامه مطالب اینجا را کلیک کنید...