بیش از دو میلیارد سال پیش، حجم اکسیژن در اتمسفر زمین به‌سرعت افزایش یافت.

نخست پس از این اتفاق بود که شکل‌‌های پیشرفته‌تری از حیات پدیدار شد. پژوهشگران دریافته‌اند که عنصر نیکل در این روند نقشی اساسی داشته است.

4/3 میلیارد سال پیش، ترکیب نخستین جو زمین هنوز در حال تغییر بود و اکسیژن در آن حجم پایینی داشت. در سطح زمین نیز هنوز موجودات ذره‌بینی و تک‌سلولی‌های بسیار ابتدایی زندگی می‌کردند. اما در همین دوران، وضعیت ناگهان تغییر کرد: میزان اکسیژن جو زمین افزایش یافت و روند تکامل وارد مرحله‌ای جدید شد. پژوهشگران آمریکایی و کانادایی، عامل اصلی این روند را عنصر نیکل می‌دانند که برای باکتری‌های سازنده‌ گاز متان بسیار مهم است.

به‌گزارش دویچه‌وله به نقل از اشپیگل آنلاین در نوشته‌ای با نام "پیدایش حیات"، از آنجا که محتوای عنصر نیکل در اقیانوس‌‌های اولیه تا 4/2 میلیارد سال پیش بسیار بالا بوده است، باکتری‌ها و موجودات ذره‌بینی، محیط مناسبی برای تکثیر داشته‌اند و توانسته‌اند حجم بسیار بالایی گاز متان تولید کنند. این فرآیند همزمان باعث جلوگیری از تولید اکسیژن شده است. دانشمندان تیم پژوهشی دانشگاه آلبرتا در شهر ادمونتون کانادا به سرپرستی کورت کونهاوزر، در نشریه‌ تخصصی "Nature" به این نتیجه رسیده‌اند که کاهش حجم نیکل در مراحل بعدی، پیامد‌های گسترده‌ای برای جو زمین و گستره‌ زیستی سطح زمین داشته است...