امروزه با ورود به عرصه موسوم به مدرنیته، شاهد این واقعیت می‌باشیم که تکنولوژی و مظاهر دنیای کنونی، همه چیز را تحت تاثیر خود قرار داده است و این تاثیرگذاری نه صرفا در روشها بلکه در ماهیت علوم نیز می‌باشد. حقیقت این است که امروزه در تحلیل‌های نوین در ارتباط با سنت و تجدد، این امر اثبات شده است که تکنولوژی امر خنثای بدون جهت نمی‌باشد بلکه خود دارای ذات بوده و دنیایی از
فرهنگها، آداب، رسوم و منش‌هایی را به همراه می‌آورد. این یک ساده‌اندیشی است که بگوییم مدرنیته و زندگی ماشینی کنونی، مانند ابزاری است که هم می‌توان از آن خوب استفاده کرد و هم منفی. اگرچه این نتیجه‌گیری در برخی مواقع و در یک نگاه سطحی و ظاهری، ممکن است درست باشد ولی در نگاه عمیق باید گفت فاصله گرفتن از سنت و غرق در تکنولوژی گشتن، فی نفسه دارای تاثیراتی است که دیگر نمی‌توان آن را خنثی و بی‌جهت دانست. آنچه موضوع نوشتار حاضر است، بررسی ارزشی در نفی یا اثبات نظریه فوق نیست ولی هدف این بوده که به مقوله تجدد و تکنولوژی نباید ساده نگریست. در نوشته حاضر، درصدد این هستیم که تاثیرپذیری یکی از هزاران مقوله متاثر از مدرنیته را مورد بررسی قرار دهیم و آن امر آموزش می‌باشد. امروزه در کشور نیز جلوه‌هایی از آن مثل تاسیس دانشگاه‌های مجازی و آموزش از طریق رایانه به چشم می‌خورد. آسیب‌شناسی این روش نوین بسیار حائز اهمیت است که می‌تواند در کنار بررسی آفات این روش مورد توجه قرار گیرد. به نظر ما این شیوه نوین آموزش مجازی، به خصوص در دانشگاهها، اگرچه دارای ثمرات مثبت و قابل توجهی است ولی معایب اساسی نیز دارد که ذیلا بدان می‌پردازیم؛ الف- فوایسد و وجوه مثبت 1- سرعت انتقال اطلاعات در زمان واحد، به چندین دانشجو 2- بهره‌وری در صرف وقت و هزینه، استفاده از مطالب ارائه شده توسط استاد 3- اعطای نوعی اختیار وآزادی به دانشجو در نحوه استفاده از مطالبو... ب- معایب 1- یکی از بزرگترین معایب این شیوه نوین آموزشی این است که دیگر دانشجو از حضور در کلاس و رویارویی با استاد بی‌نیاز می‌گردد. استفاده از نفس استاد و آموزش حضوری محاسنی دارد که بر هیچ‌کس پوشیده نیست. تاثیرگذاری‌های صحبت حضوری و مستقیم از حیث تامین پیش‌زمینه‌های روانی تعلیم و تعلم امری انکارناپذیر است. 2- وقوف و تسلط استاد بر تک تک دانشجویان در آن واحد، خود زمینه ارزیابی‌های واقعی را توسط استاد فراهم می‌آورد و اینکه استاد هنگام تدریس با جمع کثیری از دانشجویان که در کلاس حضور یافته‌اند، مواجه می‌شود. این امر خود فی نفسه می‌تواند علاوه بر ایجاد انگیزه در تدریس، در تداعی مطالب آموزشی، یاری‌گر استاد می‌باشد. این نقاط مثبت در آموزش‌های مجازی وجود ندارد. 3- آموزش مهارت‌‌های عملی و غیر تئوریک فقط از طریق آموزش‌های سنتی و حضوری امکان‌پذیر است. تمرین‌های عملی دانشجو در کلاس و نظارتها و رفع نقص‌های عملی و مستمر استاد، نسبت به عملکرد دانشجو نیز فقط از همین طریق امکان خواهد یافت که آموزش مجازی نمی‌تواند به نحو کامل، عرض فوق را تامین سازد
