میمون دماغ دراز ( Nasalis larvatus )، میمونی با رنگ قهوه ای متمایل به قرمز است که معمولا روی درختان یافت می شود. این میمون تنها گونه جنس ( Nasalis ) است.
خصوصیت منحصر به فرد این گونه از میمون ها این است که جنسیت نر آنها دارای دماغ بزرگ و درازی هستند و هنوز دلیل روشنی برای این خصیصه وجود ندارد، ولی نظریه های مبنی بر بزرگ بودن دماغ این میمون ها داده شده است، یکی از این فرضیه این است که شاید بزرگی دماغشان برای انتخاب جفت موثر است. و جنس ماده ی این گونه از میمونها نر هایی که دارای دماغ بزرگ تری هستند را به بقیه ترجیح می دهند، که این اتفاق باعث شده است نر ها با دماغ بزرگتر با گذشت زمان افزایش بیابند.
در این گونه، نر ها بسیار بزرگتر از ماده ها هستند، طول آنها به 72 سانتی متر ( 28 اینچ ) و وزنشان بیش از 24 کیلوگرم ( 53 پوند ) و طول دم آنها بیش از 75 سانتی متر است، این در حالی است که جنس ماده حاوی طولی بیش از 60 سانتی متر و وزنی بیش از 12 کیلو گرم ( 26 پوند ) می باشد.
همچنین میمون دماغ دراز شکم بزرگی دارد که ناشی از نوع غذایی است که می خورند. دستگاه گوارش این میمون ها به قسمتهای مختلف و فلور روده ی مشخص تقسیم شده است، که به هضم برگ ها کمک می کند. این گونه فرایند های گوارشی گاز زیادی تولید می کنند و باعث می شود که شکم این میمون ها بیش از پیش بزرگ شود. اثر جانبی این نوع دستگاه گوارش بی نظیر این است که این گونه میمون ها بر خلاف میمون های دیگر قادر به هضم کردن میوه های رسیده نیستند. رژیم غذایی این گونه عمدتا حاوی میوه ها، دانه ها و برگ هاست.
این نوع میمون ها جز گونه های در خطر انقراض می باشند.
منبع : http://smackamack.wordpress.com/2009/04/22/animal-of-the-week-nasalis-larvatus-long-nosed-monkey
http://en.wikipedia.org/wiki/Proboscis_Monkey
با تشکر از: جوان بیولوژی
تمساح هندی ( Gavialis gangeticus )، یکی از دو گونه ی باقی مانده از خانواده ی گاویالیده هاست، خانواده گاویالیده ها به عنوان گروهی از خزندگان تمساح مانند که دارای فکی بلند و باریک می باشند، شناخته می شوند. گونه تمساح هندی شدیدا در معرض خطر انقراض قرار دارد. همچنین این گونه یکی از طویل ترین نوع تمساح ها شناخته می شود.
طول متوسط این گونه بین 3.6 تا 4.5 متر ( 12.2 تا 15.5 فوت ) است، و حداکثر اندازه ای که برای این گونه گزارش شده است طولی به اندازه ی 5 متر ( 16.5 فوت ) و وزنی برابر با 680 کیلوگرم ( 1500 پوند ) می باشد، البته این در صورتی است که در صد سال پیش این تمساح در اندزه های 6.5 تا 7 متری نیز یافت می شدند.
ساختمان عضلانی موجود در پای تمساح هندی به گونه ای است که قادر نیست تنه خود را از روی زمین بلند کند تا بتواند به سرعت راه برود. این نوع تمساح فقط قادر است که بدن خود را روی زمین بکشاند البته در مواقع ضرورت می تواند این کار را با سرعت نیز انجام دهد. در هنگام شنا کردن در آب این موجود سریع ترین نوع تمساح در جهان است، ساختار پا، دم بزرگ و فک باریک آن عوامل تسریع در حرکت آنهاست.
نوزادان تمساح هندی از حشرات، لارو ها و قورباغه های کوچک تغذیه می کنند این در حالی است، افراد بالغ این گونه معمولا ماهی و در بعضی از مواقع از لاشه ی حیوانات مرده تغذیه می کنند.
این موجود چندین سال پیش در بوتان، بنگلادش، هند، میانمار و پاکستان یافت می شد که تعداد اندکی از آنها فقط هند و نپال باقی مانده اند. البته طی کاوش های اخیر در ایران محققان به طور غیر قابل باوری تعدادی از این گونه را در نواحی جیرفت پیدا کرده اند.
منبع : http://en.wikipedia.org/wiki/Gharial
http://www.sciencemag.org/cgi/content/summary/304/5674/1096b?ck=nck
با تشکر از: جوان بیولوژی
بنر زیر ، بنر وبلاگ دیگری از خودم با نام " Rafsanjan Biology " هست که کاملا انگلیسی می باشد . شما می توانید بعضی از پست های این وبلاگ را در آن به صورت انگلیسی مشاهده فرمایید .
http://www.rafsanjanbiology.blogfa.com
قورباغه شیشه ای ( Hyalinobatrachium valerioi )، موجودی بسیار کوچک است. در زمان بلوغ طول بدن جنس نر از 19.5 تا 24 میلی متر و طول بدن جنس ماده از 24.5 تا 26 میلی متر در تغییر است. در تصویر زیر جنس ماده قورباغه ی بالایی و جنس نر قورباغه ی پایینی می باشد.
این قورباغه از آن جهت شیشه ای نامیده شده است که سطح شکمی آن شفاف است، قلب آنها به رنگ قرمز قابل مشاهده است ولی لوله گوارشی، پریکارد و کبد توسط پوسته ای سفید رنگ و گوانینی پوشانده شده اند. البته سطح پشتی آنها شفاف نیست و سبز رنگ می باشد. این قورباغه در سطح پشتی خود خال های بزرگ زرد رنگ و دانه های کوچک سیاه رنگی هم دارند. این موجود سر و پوزه بزرگی دارد که هم از نمای نیمرخ و هم از بالا قابل مشاهده است. چشم ها دارای عنبیه طلائی هستند و خیلی برجسته نیستند، پرده صماخ آنها فرقی با دیگر گونه ها نمی کند، دیسک های دیجیتالی در آنها مشاهده می شود، اولین انگشت از انگشت بعدی بلند تر است و بین آنها پرده ای وجود دارد.
این گونه قورباغه را می توان در کلمبیا، کاستا ریکا، اکواودور و پاناما یافت.
هر جنس نر برای خود یک قلمرو دارد که هرگاه قورباغه ی نری وارد قلمرو دیگری شد، قورباغه صاحب قلمرو با جیر جیر کردن سعی بر بیرون راندن قورباغه مزاحم می شود، ولی اگر موفق به بیرون راندن آن نشد با او به مبارزه رفته و از قلمرو خود دفاع می کند.
با تشکر از: جوان بیولوژی
فرمانرو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پستانداران
راسته: پریمات ها
خانواده: داوبنتونیده ها
گونه: D. madagascariensis
آی - آی نوعی لمور بومی ماداگاسکار است که در سواحل شرقی این جزیره زندگی می کند. این جاندار همانند جوندگان دندان های بلندی دارد و جایگاه بوم شناختی آن نیز همانند دارکوب می باشد. آی - آی بزرگترین پریمات شب بیدار است و بخاطر روش غیر معمولش برای یافتن غذا از بقیه متمایز می گردد. این حیوان در ابتدا به تنه ی درختان ضربه ی آهسته ای می زند و بعد از پیدا کردن جایی مناسب با دندان آن قسمت را جویده و با انگشت میانه درازش آن غذا که می تواند لارو حشرات یا چیز دیگری باشد را بیرون می کشد.
آی - آی ها تنها جنس از خانواده ی داوبنتنیده ها می باشند و این جاندار تنها گونه باقی مانده از آن جنس است و گونه ی دیگر که ( Daubentonia robusta ) نام دارد، حدود 1000 سال پیش منقرض شده است.
آی - آی در جنگل های بارانی واقع در ماداگاسکار زندگی می کند، این جاندار حدود 2.5 کیلوگرم ( 5.5 پوند ) وزن دارد این در حالی است که وزن جنس ماده آنها تفاوت چندانی با نرها ندارد و حدود 5.4 کیلوگرم ( 5.3 پوند ) می باشد. تنها را فهمیدن جنسیت آنها اندام های جنسی و وزنشان است زیرا این موجود هیچ رفتار دیگری مبتنی بر تعیین جنسیت خود نشان نمی دهد. اندازه تنه آنها 30 تا 37 سانتی متر ( 12 تا 15 اینچ ) است و دارای دمی با طول 44 تا 53 سانتی متر ( 17 تا 21 اینچ ) می باشند.
آی - آی بالغ سیاه یا قهوه ای تیره است که یک پوشش سفید رنگ در قسمت گردنش دارد. دم آن پر پشت و شبیه سنجاب است، دندان های ان بزرگند و در طول زندگی اش رشد می کنند، و پوزه ی آن نیز همانند راکون هاست.
این جاندار نیم ساعت قبل از غروب آفتاب یا 3 ساعت بعد از آن شروع به جستجوی غذا می کند و 80 ? شب را به این کار می پردازد به گونه ای که آنها هر شب حدود 4 کیلومتر ( 2.5 مایل ) در بین درختان حرکت می کنند. غذای آنها معمولا آجیل است ولی لارو، میوه، شهد گل، دانه ی میوه و قارچ نیز می خورد.
منبع: http://en.wikipedia.org/wiki/Aye-aye
با تشکر از: جوان بیولوژی
